امسال به تدبیر حکیمانه نائب امام زمان، مقام معظم رهبری به سال “دولت و ملت، همدلی و هم زبانی” نامگذاری شد چرا که در سایه وحدت راستین و همدلی و هم زبانی اصیل، جامعه، به رشد و صلاح و فلاح دست می باید. بنابراین بر همه اصحاب قلم و اندیشه و موثرین و دغدغه مندان لازم است در ابتدا سال به واکاوی عوامل تقویت وحدت ملت و دولت بپردازند و در عین حال از انذار و هشدار و اعراض از اسباب تضعیف این همدلی و هم زبانی دریغ نورزند که در این سطور سعی نگارنده بر تنذیر و اخطار نسبت به یکی از مهم ترین عوامل تفرقه وجدایی یک جامعه می باشد که بر اساس ادله عقلی و نقلی از مهم ترین عوامل شکننده وحدت بین ملت و دولت پدیده زشت اشرافی گری و اشراف زدگی است چرا که فاصله طبقاتی و بی توجه شدن به محرومین مجالی برای همدلی و هم زبانی افراد و اقشار یک جامعه نمی گذارد.
به همین مبناست که امیر المومنین علی علیه السلام حتی هم سفره شدن فرماندار بصره عثمان بن حنیف با یکی از اشراف شهر را مذمت نموده و در یک توبیخ نامه به او می نویسد: ” اما بعد، اى پسر حنیف، به من خبر رسیده که مردى از جوانان اهل بصره تو را به مهمانى خوانده و تو هم به آن مهمانى شتافته اى، با غذاهاى رنگارنگ، و ظرفهایى پر از طعام که به سویت آورده مى شده پذیراییت کرده اند; خیال نمى کردم مهمان شدن به سفره قومى را قبول کنى که محتاجشان را به جفا مى رانند، و توانگرشان را به مهمانى مى خوانند! به لقمه اى که بر آن دندان مى گذارى دقت کن، لقمه اى را که حلال و حرامش بر تو روشن نیست بیرون افکن، و آنچه را مى دانى از راه هاى حلال به دست آمده بخور.”
